Filmy śmierć, plemię

Znajdujemy się w czasach prehistorycznych, jakieś 35 000 lat p.n.e. Oto historia dwóch plemion, żyjących pośród mamutów i innych włochatych stworzeń. Jedno z plemion wiedzie spokojny żywot, ściśle strzegąc sekretnej formuły szamponu do włosów, podczas gdy drugie plemię chce im ten przepis wykraść. Pewnej nocy zdarzy się coś, co zakłóci spokój plemienia posiadającego formułę. Po raz pierwszy w historii ludzkości popełnione zostanie morderstwo.

Jeffrey Wigand był głównym świadkiem w procesie wytoczonym przez stan Missisipi i 49 innych stanów siedmiu największym amerykańskim koncernom tytoniowym. Proces ten odbił się szerokim echem na całym świecie i kosztował amerykański przemysł tytoniowy 246 miliardów dolarów. Wigand pracował w dziale badań firmy Brown & Williamson i znał najpilniej strzeżone tajemnice amerykańskiego przemysłu tytoniowego. Jego zwierzchnicy nie przypuszczali, że nadejdzie dzień, w którym podzieli się on tymi tajemnicami z opinią publiczną.

Avatar przedstawia historię kalekiego weterana wojennego (Sam Worthington), który trafia na planetę Pandora zamieszkałą przez wysokorozwiniętą rasę humanoidalnych Obcych. Tam znajduje upragniony spokój. Niestety, nie na długo, ponieważ wkrótce wybucha wojna między dwiema cywilizacjami.

Brutalny, a zarazem fascynujący w swoim prymitywizmie świat Majów. Bohaterem filmu jest młody wojownik, który wraz ze współplemieńcami zostaje porwany do niewoli. Wie, że musi przeżyć aby uratować żonę, synka i nienarodzonego potomka. Film pokazuje jak silne potrafią być nienawiść, odwaga, męstwo, zemsta czy miłość.

Mondo Cane można by tłumaczyć jako "Pieskie Życie". Z tym związkiem frazeologicznym kojarzy się zazwyczaj szarówa, pustka w portfelu i nieprzejednany wykidajło w gospodzie. Taki był słodko-gorzki film Charliego Chaplina pod tym właśnie tytułem. Trudno o większe nieporozumienie. Mondo Cane opowiada o życiu skundlonym, atawistycznym, sprowadzonym to najniższych instynktów – chuci, głodu i chęci przeżycia. Nakręcony w 1962 roku film, wprowadzony na ekrany jako dokument etnograficzny, to w istocie najczystsze kino eksploatacji. Wątpliwości cenzury budziły przede wszystkim sceny bezwzględnego uboju dziesiątek zwierząt, które w spazmach dogorywają na ekranie, oraz zarejestrowana w trakcie encierro – gonitwy byków i ludzi w Pampelunie – śmierć człowieka. Ironii całemu przedsięwzięciu dodaje jaskrawa kolorystyka, wynikająca z zastosowania w filmie Technicoloru.

Bohaterem opowieści jest pewien rycerz, który wygrywa dla swojego króla rękę córki władcy ościennego państwa. Ten związek przypieczętować ma pokój między królestwami. Pomiędzy księżniczką (Izolda) a wojownikiem (Tristan) rodzi się miłość, a ich namiętne uczucie doprowadza do tragicznych konsekwencji.

Dr Joe Darrow nie może odzyskać równowagi po śmierci swojej ukochanej żony Emily. Wydaje mu się, że wszędzie widzi ważki, które przypominają mu kształt jej znamienia. Wkrótce jeden z dawnych pacjentów Emily, który obudził się ze śmierci klinicznej, mówi mu, że żona próbuje się z nim skontaktować. Joe chce za wszelką cenę rozwikłać tę zagadkę. Pomaga mu w tym siostra Madeline (Linda Hunt), katolicka zakonnica, która uświadamia Joe'mu, że jest pewna nierozwiązana sprawa pomiędzy nim a żoną.

Film rozpoczyna się w przeddzień bitwy o Cedynię. Mieszko wspomina dojście władzy, sprzeciwienie się swemu ojcu. Ukazane jest przejęcie władzy i umocnienie swojej pozycji jako władcy Polan. Film ukazuje także przyjęcie chrztu oraz ślub z Dobrawą.

Po bezlitosnym pirackim napadzie na spokojną wysepkę, gdzieś na Południowym Pacyfiku, niedoszłego kaznodzieję Nathaniela “Nate” Williamsona (O’Keefe) pozostawiono na pewną śmierć, a jego prześliczną narzeczoną (Jenny Seagrove) uprowadzono. Jedynym sposobem na ocalenie jej życia, jest zawarcie przez Nate’a układu z cieszącym się złą sławą, nieobliczalnym poszukiwaczem przygód zwanym Bully Hayes (Jones).

Na planecie Endor rozbija się statek kosmiczny z czteroosobową rodziną. Wkrótce rodzice zostają złapani przez okrutnego potwora Goraxa i uwięzieni w jego legowisku. Tymczasem ich kilkuletnie dzieci odnajduje rodzina sympatycznych Ewoków. Po kilku pomniejszych przygodach Mace i Catarine zaprzyjaźniają się z Ewokami, a stworki godzą się wyruszyć z nimi do krainy Goraxa i uwolnić przetrzymywanych przez niego rodziców.